Ben İnsan

Konuşmalar
Çoktan unutulmuş taze ölüler gibiyiz.
İnsandan ziyade bir insan çağrışımı.
İnsin içinde iniltili bir ikindi irkilmesi,
kapı önünde göz ucuyla verilen selamdan fazlası değiliz.
Ey, bana şiirler yazdıran,
sesim uymaz çağımın ezgilerine,
taşkın bir gürültüyle çarpar çocukların yüzü içimin birikintilerine.
Çocuklar ki şimdi musallada taşınır bir acıdır,
aymaz tanrıların omuzlarında bir gösteridir,
Zedelenmiş inançlara sürülen. 2

Yani sokakların yarım ağız vicdanıdır,
her cenazenin akabinde yollarından düğün alayları geçirilen.
Ey aya, dönüp gittiği zaman geceye, ağardığı zaman sabaha yemin eden,
çekip çevir beni.
O zaman belki anlatamam sağır bir adama, âmâ bir adamın gördüklerini,
belki debelenmekten vazgeçer vicdanım,
belki gövdemi eteklerinden toparlar, secdeyle yıkanmış başım.