Hayat Bir Şiir Ama Sana Dair

Babalarını kimse bilmez
Ama onlar, benim çocuklarım
Gözün gözüme her döndüğünde
Saatlerce sancılanıyorum
Konuştuğun her kelimenin
Her harfine sabahlara kadar
Feryat figan inliyorum
Tenin tenime her değdiğinde
Ben hamile kalıyorum
Bazen bir, bazen ikiz, inanır mısın?
Üçüz bile kalemi sıkarak
Kağıdı yırtarak doğuruyorum
Sıralarını karıştırıyor
Adlarını bile koyamıyorum
Şimdi bunlar; askere gidenler
On beşinde, sekizinde, beşinde
Velhasıl, bir günlük bile var
Meme emmez, biberon bilmezler
Onlar büyüdükçe, ciğerimi söker
Çoğaldıkça, yüreğimle beslenirler