Sözün Sıratı

Kağıt Olmuş bir ağacın anılarını yazıyorum
Tahtadan bir kalemle kendi bedenime
Aklımda ırmakları köpürten mayıs sabahları
Üzerime konan kuşların sesleri gelmekte uzaktan
İnsan yazılanla yazan arasında bir yerde
Kül olmuş düşlerin yapraklarını çevirirken
İki omzunda iki melek yazmakta her şeyi
Günleri bir kirmen gibi eğirirken



her insan bir kitap gibi yazılmış eğer okursan
Düşlerin ormanında hüznün yaprakları
Zaman doru atların sırtında öylece koşarken
Gözyaşı değirmenin dönüyor çarkları